Πανταζίδης, Ιωάννης

Φιλόλογος και παιδαγωγός (1827 – 1900). Καταγόταν από παλιά μακεδονική οικογένεια. Διδάχτηκε τα στοιχειώδη γράμματα στη Μακεδονία και συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του αθηναϊκού πανεπιστημίου. Αργότερα γύρισε στη Μακεδονία, όπου δίδαξε ως σχολάρχης σε διάφορα σχολεία μέχρι το 1852, έτος που στάλθηκε στη Γερμανία, με δαπάνες της ελληνικής κοινότητας των Σερρών, για μετεκπαίδευση. Ο Π. αναγορεύτηκε διδάκτορας της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Γκέτιγκεν. Από το 1862 ως το 1875 δίδαξε ως καθηγητής σε γυμνάσια της Αθήνας, χρημάτισε μάλιστα για μερικούς μήνες και διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Τον Νοέμβριο του 1875 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου δίδαξε ως το 1900 και διετέλεσε πρύτανης, κοσμήτορας και συγκλητικός του. Ο Π. υπήρξε ένας από τους κυριότερους παράγοντες στην προσπάθεια για την αναγέννηση της ελληνικής παιδείας. Έγραψε αρκετά σημαντικά έργα με θέματα της ειδικότητάς του, με ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το Ομηρικό λεξικό (1874). Αξιομνημόνευτα είναι και τα βιβλία του Γυμνασιακή παιδαγωγική (1887), Ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου και Περί των εν Αθήναις πολιτικών εταιρειών (1892) κ.ά.